الموضوع: پاسخ به شاهد الحکیم وَلَوْ تَرَىَ إِذْ وُقِفُواْ عَلَى النّار فَقَالُواْ يَا لَيْتَنَا نردّ وَلاَ نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

2

ای کسی که خود را شاهد حکیم می‌نامی؛ چرا راه تحقق رضوان خدا و فرح و سرور در نفسش را سد کرده و آن وقت خود را هدایت شده هم به حساب می‌آوری؟

- 2 -
الإمام المهدي ناصر محمد اليماني
22- 11 - 1431 ه
29 - 10 - 2010 م
7- آبان - 1389 ه.ش.
01:50 صباحاً

[ لمتابعة رابط المشاركة الأصليّة للبيان ]
https://mail.mahdialumma.xyz/showthread.php?p=9373

ای کسی که خود را شاهد حکیم می‌نامی؛ چرا راه تحقق رضوان خدا و فرح و سرور در نفسش را سد کرده و آن وقت خود را هدایت شده هم به حساب می‌آوری؟

ای کسی که خود را شاهد الحکیم نامیده‌ای اما مردم را از راه راست باز می‌داری؛ من امام مهدی به تو وعده می‌دهم که به اذن خداوند پاسخ این بیانت را نکته به نکته خواهم داد؛ اما با این شرط واقعی و دور از دروغ که جواب ما از آیات محکم کتاب خداوند باشد و شرط ما برای تو این است که اگراز صادقان هستیِ حجت مرا با حجتی که درست‌تر باشد جواب دهی. در ادامه بخشی از بیان تو را با رنگ قرمزمی‌آوریم:‌



معاذ الله که خداوند متحسر شود یا حزین گردد و یا گریه کند و تأسف بخورد.


پایان نقل قول.
تو منکر این هستی که خداوند برای بندگانش تأسف بخورد؛ جوابت را مستیقم از آیات محکم کتاب خداوند تعالی می‌آوریم:‌
{فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ (55)} صدق الله العظيم [الزخرف]
به همین ترتیب می‌بینیم تحسر خداوند نسبت به بندگانش را انکار می‌کنی؛ پس با فرموده خداوند تعالی به تو پاسخ می‌دهیم:
{يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30) أَلَمْ يَرَ‌وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْ‌جِعُونَ (31)وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُ‌ونَ (32)} صدق الله العظيم [يس]
و اما در مورد گریه کردن؛ سبحان الله ما چنین فتوایی نداده‌ایم پس از خدا بترس! همانا فتوای ما از حزن و یا فرح و سرور خداوند تعالی است؛ اما از فتوای تو چنینی برمی‌آید که خداوند به خاطر بندگانی که به خود ظلم کرده‌اند حزین نیست؛ از طرفی می‌بینی که خداوند از توبه بنده‌اش بسیار مسرور می‌شود. سرور خداوند از توبه بنده‌اش درست برابر حزن او برای بنده قبل از توبه می باشد و محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم:
[الله أشد فرحاً بتوبة عبده حين يتوب إليه من أحدكم كان على راحلته بأرض فلاة فانفلتت منه وعليها طعامه وشرابه فأيس منها فأتى شجرة فاضطجع في ظلها قد أيس من راحلته فبينما هو كذلك إذا هو بها قائمة عنده فأخذ بخطامها ثمّ قال من شدة الفرح اللهم أنت عبدي وأنا ربّك أخطأ من شدة الفرح]. رواه مسلم.
[[همانا شادی خداوند از توبۀ بنده اش -هنگامي که به درگاه او توبه مي کند- بیش از شادی يکي از شماست که در بيابان بر شترش سوار بوده، ناگهان شترش از نزدش می‌گریزد، در حالي‌که طعام و آبش بر بالاي شتر باشد و چون از رسيدن به شترش مأيوس و نا اميد شده آمده و در سايۀ درختي غلطيده است که ناگهان متوجه مي شود که شترش در کنارش ايستاده است، و او زمامش را بدست مي گيرد و از نهايت شادماني ميگويد: خدايا تو بنده ی مني و من خداي تو ام! و از نهايت شادمانياشتباه صحبت می‌کند]]
ای مرد امام مهدی و انصارش می‌خواهند با به تحقق رساندن هدایت تمام امت‌ها و تبدیل مردم به امتی واحد در راه راست؛ سرور و فرح به نفس پروردگارشان واردشود؛ آیا محقق شدن این هدف باعث از بین رفتن حزن و غضب خداوند نسبت به بندگانی که در حق خود ظلم کرده‌اند نمی‌شود و با راضی شدن او، ما باعث وارد شدن فرح و سرورو به نفس خداوند ارحم الراحمین نخواهیم بود؟ پس چرا راه تحقق رضوان خدا و فرح وسرور در نفس او را منحرف کرده و خود را از هدایت‌شدگان می‌دانی؟ این چیزی بسیار عجیب است!
درهرصورت ما منتظر جواب تو به این دو آیه محکم (أسف الله - والتحسر على عباده الذين ظلموا أنفسهم) هستیم و همین طور پاسخ به این حدیث نبوی حق که از حزن خداوند و سرور شدید او از توبه بنده‌اش سخن می‌گوید.اگراز صادقان هستی.
اخرین به روز رسانی: 07-09-2022 12:41 PM