{ وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا (71) } صدق الله العظيم . خداوند تعالی می‌فرماید: {وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (135)}صدق الله العظيم [آل عمران]. و خداوند تعالی می‌فرماید: {وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا (71)}صدق الله العظيم [الفرقان]. برادر گرامی! سلام علیکم. رحمت و برکات خدا بر تو باد. سلام بر ما و بندگان صالح خداوند؛ وسلامٌ على المرسلين والحمدُ لله ربّ العالمين. برادر گرامی! به سوی خداوند بازگرد و توبه واقعی کن، خداوند گناهانی را که مرتکب شده‌ای ، خواهد بخشید؛ چرا که نیت تو این است که به هیچ وجه این گناه را دوباره تکرار نکنی. به تو بشارت می‌دهم که خداوند به علم غیب خود نمی نگرد تا ببیند آیا روزی به سراغ این گناه می‌روی یا نه. بلکه به نیت قلبی تو می‌نگرد که آیا نیت تو دست کشیدن [از گناه] است تا خداوند را با قلبی سلیم و عاری از شرک ملاقات کنی؛ پس گناهانی که مرتکب شده‌ای را می‌بخشد و اگر روزی به سوی گناه بازگشتی، بر توست که از رحمت خداوند ناامید نشوی و با توبه به سوی خدا بازگردی که خداوند تو را می‌بخشد و همین طور تا زمان مرگ این امر ادامه دارد. پس بر توست که از رحمت خداوند مأیوس نشوی. اما این فتوا را به تو می‌دهم که اگر هنگام توبه، نیت تو اصرار بر ادامه گناه باشد؛ خداوند به هیچ وجه تو را نمی‌بخشد. اما اگر با نیت خالص به درگاه خداوند توبه کنی و قصد بازگشت به گناهی مانند آن را نداشته باشی، خداوند آن گناه را می‌بخشد؛ حتی اگر بداند ساعتی بعد، به همان گناه بازمی‌گردی. خداوند گناهت را می‌بخشد چون به نیت تو می‌نگرد، نه به اعمالی که در علم غیب خود می‌داند، انجام می‌دهی. اما اگر از گناهی توبه کنی، ولی نیت تو این باشد که بعد از پنجاه سال؛ دوباره آن گناه را مرتکب شوی؛ خداوند گناهت را نمی‌بخشد چون می‌داند نیت بدی داشته و تصمیم داری بعدها باز آن گناه را مرتکب شوی.علت این است که خداوند توبه را زمانی می‌پذیرد که بداند بنده اصرار ندارد به آن گناه بازگردد. تصدیق فرموده خداوند تعالی: {وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (135)}صدق الله العظيم [آل عمران]. سپس برای نزدیک شدن به خدا و برقراری پیوند بین تو و پروردگارت، نماز بگذار؛ پس خداوند تو را به دوستی می‌گیرد؛ همانا که پروردگارم غفور و رحیم است. خشم خود را فرو بنشان و از مردم درگذر و به خواب نرو مگر برادران مسلمانت را بخشیده باشی تا صدقه‌ای از جانب تو برای نزدیک شدن به پروردگارت باشد تا به محبت خدا نایل گشته و فوز و پیروزی بزرگی به دست آوری. وسلامٌ على المرسلين والحمدُ لله ربّ العالمين. أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني
{ وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا (71) } صدق الله العظيم . بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ {قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (53) وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ (54) وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ (55) أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ (56) أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ (57) أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (58) بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (59)}[الزمر]. {إِن تَجْتَنِبُوا كَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُم مُّدْخَلًا كَرِيمًا (31)}[النساء]. {اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ (45)}[العنكبوت]. {وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا (71)}صدق الله العظيم [الفرقان]. سلام علیکم برادر گرامی! بدان کسی که به درگاه خداوند بازگشته و از تمام گناهان بزرگ و اعمال زشت، توبه می‌کند، اگر به فتنه بیفتد و دوباره به گناه بازگردد، گناه جدیدی برایش نوشته می‌شود؛ تا اینکه باز توبه کند و به‌سوی خدا بازگردد که در این صورت خداوند او را می‌بخشد؛ چون به قلب او نظر می‌کند. اگر بنده نیت داشته باشد که از این گناه خودداری کند؛ خداوند او را می‌بخشد؛ حتی اگر از علم غیب خود بداند که به گناه بازخواهد گشت. خداوند توبه او را می‌پذیرد چون در آن لحظه توبه او خالصانه است و نیتش این است که دیگر گناهی مانند آن را مرتکب نشود. و کار و عمل به نیت است و نیت انسان در قلب اوست و بدان خداوند توبه کسی را که از عملی توبه می‌کند اما نیّت او اصرار بر ادامه گناه است، نمی‌پذیرد.خداوند تعالی می‌فرماید: {وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (135)}صدق الله العظيم [آل عمران]. باب توبه باز است تا زمانی که مرگ انسان فرابرسد و وقتی زمان مرگ رسید، و فرد از توبه‌کنندگان نباشد و در زمان مرگ بخواهد توبه کند؛ خداوند توبه‌ی او را نمی‌پذیرد. تصدیق فرموده خداوند تعالی: {وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَٰئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (18)}صدق الله العظيم [النساء]. أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
