الإمام ناصر محمد اليماني
28 - شوال - 1431 ه
07 - 10 - 2010 م
15-مهر-1389ه.ش.
09:59 بعد از ظهر
به کسی که در حقّش گناهی مرتکب نشده‌اید، نگویید فلانی برای من از خدا طلب بخشش و استغفار کن! اگر در حقّ او گناهی مرتکب نشده باشی درخواست عفو و غفران ربطی به او ندارد.
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على خاتم الأنبياء والمرسَلين وآله الطيّبين الطاهرين والتابعين للحقّ إلى يوم الدين.
برادران انصار، از گفت‌وگوی شما پیرامون اینکه کسی از بندگان درخواست کند تا از پروردگار برایش طلب غفران کنند؛ باخبر شدیم. چنین درخواستی، زمانی جایز است که انسان در حقّ آن بنده گناهی مرتکب شده باشد پس به سراغ برادرش آمده و از او طلب بخشش و عفو کند چون در حقّ او مرتکب گناه شده است و آن فرد از حقّش گذشته و از پروردگارشان بخواهد او را ببخشد و بگوید: «پروردگارا من به خاطر خداوند کریم برادرم را بخشیدم و تو از بنده‌ات کریم‌تری پس او را به خاطر کاری که کرده ببخش و تو ارحم الراحمینی» و سپس خداوند او را می‌بخشد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ} صدق الله العظيم [التغابن:14].
مثل فرزندان یعقوب که در حق پدر خود [که در مورد یوسف به آنها اطمینان کرده بود] گناه کرده و موجب اذیّتش شدند و یوسف را در ته چاه انداخته و پدرشان را بسیار آزار دادند و بعد از روشن شدن حق؛ به گناه خود اقرار کرده و سپس گفتند:
{قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ (97) قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (98)} صدق الله العظيم [يوسف].
همانا که آنها از او می‌خواهند گناه بزرگی را که در حقّ او مرتکب شدند [تا جایی که باعث شد از شدت حزن چشم‌هایش سفید شود] ببخشد و لذا گفتند:
{قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ (97) قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (98)} صدق الله العظيم [يوسف].
استغفار رسول الله یوسف برای برادرانش هم به دلیل گناهی بود که آنها در حقّ او و برادرش مرتکب شده بودند و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قَالَ هَلْ عَلِمْتُم مَّا فَعَلْتُم بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذْ أَنتُمْ جَاهِلُونَ (89) قَالُوا أَإِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُ قَالَ أَنَا يُوسُفُ وَهَٰذَا أَخِي قَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا إِنَّهُ مَن يَتَّقِ وَيَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ (90) قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنَا وَإِن كُنَّا لَخَاطِئِينَ (91) قَالَ لَا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (92)} صدق الله العظيم [يوسف].
و همین طور کسانی که پیامبر را آزار داده و می‌گویند:
{هُوَ أُذُنٌ}؛
یعنی آنها برایش قسم خواهند خورد که در مورد او و رسالتی که آورده جز سخن خیر چیزی نگفته‌اند و او هم آنها را باور می‌کند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ} صدق الله العظيم [التوبة:61].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ مَا قَالُوا وَلَقَدْ قَالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُوا بَعْدَ إِسْلَامِهِمْ وَهَمُّوا بِمَا لَمْ يَنَالُوا وَمَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ فَإِن يَتُوبُوا يَكُ خَيْرًا لَّهُمْ وَإِن يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (74)} صدق الله العظيم [التوبة]،
ولی حتی اگر رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم - برایشان طلب استغفار کند؛ تا زمانی که خودشان خالصانه و از ته قلب از خدا درخواست استغفار نکرده و به درگاه خدا توبه و انابه واقعی نکنند؛ خداوند آنان را نمی‌بخشد. خداوند تعالى می‌فرماید:
{اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (80)} صدق الله العظيم [التوبة].
ولی اگر به خاطر گناه و جرمی که در حقّ خدا و رسولش مرتکب شدند- چون خدا و رسولش را آزار دادند- نادم شده و نزد محمد رسول الله صلی الله علیه وآله و سلم رفته و به گناه خود اعتراف کرده و از او می‌خواستند به خاطر سخنان دروغ و ظالمانه‌ای که درباره ایشان گفته بودند؛ آنان را ببخشد؛ رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم برای اذیت‌هایی که کرده بودند؛ آنان را می‌بخشید. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا (64)} صدق الله العظيم [النساء]؛
بلکه آنها از خدا طلب استغفار می‌کردند و رسول الله در مورد حقّ خود بر ایشان استغفار می‌کرد و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا }صدق الله العظيم؛
یعنی رسول در مورد حقّ خودش برایشان استغفار می‌کرد و این زمانی است که کسانی به گناه خود در حق آن بنده‌ی خدا اعتراف کرده و از او بخواهند به خاطر کاری که در حق او کرده‌اند، از خدا برایشان طلب استغفار کند تا به این ترتیب خداوند گناهی که در حقّ بنده‌اش مرتکب شده‌اند را ببخشد؛ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ} صدق الله العظيم [التغابن:14].
اما اگر از بنده‌ای که هیچ ربطی به گناه ندارد، خواسته شود در پیشگاه خدا برای دیگری طلب استغفار کند، این شرک به خداوند است؛ خداوند به شما فرمان نداده بین او و خودتان واسطه قرار دهید عزیزان من. از شرک به خداوند برحذر باشید. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ (60)} صدق الله العظيم [غافر].
و انبیا به مردم خود نگفتند از آنان بخواهند در پیشگاه خدا برایشان طلب استغفار نمایند؛ بلکه گفتند:
{وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ وَإِن تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ (3)} صدق الله العظيم
[هود].
{وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُم مِّدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ (52)} صدق الله العظيم [هود].
{وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُّجِيبٌ (61)} صدق الله العظيم. [هود].
{وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ (90)} صدق الله العظيم. [هود].
{فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا (10)} صدق الله العظيم. [نوح].
{قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ وَوَيْلٌ لِّلْمُشْرِكِينَ (6)} صدق الله العظيم. [فصلت]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ} صدق الله العظيم [المزمل:20].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا (3)} صدق الله العظيم. [النصر].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ} [الأنفال:33] صدق الله العظيم.
انبیا به قومشان نمی‌گفتند از آنها بخواهند تا در پیشگاه خداوند برایشان طلب استغفار کنند؛ بلکه گفتند:
اگر بنده‌ای گناه کرد؛ سراغ احدی از بندگان نرود و از او نخواهد برایش از پروردگارش طلب غفران کند که این شرک به خداوند است؛ بلکه مستقیم و بدون واسطه، خودش از پروردگارش طلب بخشش و استغفار کند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (135)} صدق الله العظيم [آل عمران].
خداوند انبیا و رسولان و مهدی منتظر را برنمی‌انگیزد تا به مردم امر کنند به آنها متوسل شوند که از پروردگارشان برایشان طلب استغفار و بخشش کنند خداوند از آنچه که با او شریک می‌گیرند منزه است. بلکه از بندگان خدا دعوت می‌کنند مستقیم رو به خداوند یکتا و بی‌شریک کرده و به سوی او بازگردند و توبه کنند. اما اکثریت مردم از این دعوت حقّ پروردگارشان روگردانده و بعد از اقامه شدن حجت در برابرشان؛ خداوند به شدت عذابشان کرد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّهُ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (9) قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى قَالُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (10) قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَمُنُّ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَمَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (11)} صدق الله العظيم [إبراهيم].
و خداوند به رسولانش فرمان داد که به بندگانش بگویند اگرپروردگارشان را با دینی خالص و بدون شرک بخوانند؛ دعایشان را پاسخ خواهد داد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ (186)} صدق الله العظيم [البقرة].
عزیزان من ابوبکر المغربی؛ ابومحمد الکعبی و تمام انصار عزیزم! همگی فرموده خداوند تعالی را به یاد داشته و متذکر آن باشید؛ خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ وَكَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا (54) وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا (55)} صدق الله العظيم [الكهف].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ (55) وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ (56)} صدق الله العظيم [الأعراف].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ} صدق الله العظيم [البقرة:186].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ} صدق الله العظيم [الفرقان:77].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ} صدق الله العظيم [غافر:60].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ} صدق الله العظيم [غافر:14].
{{{{{{إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ}}}}}} صدق الله العظيم [إبراهيم:39].
وقتی در حقّ کسی گناهی مرتکب نشده‌اید، به او نگویید: "فلانی برای من از خدا طلب بخشش کن". اگر گناهی در حقّش مرتکب نشده باشید؛ درخواست عفو و غفران ربطی به او ندارد و جایز نیست از او درخواست عفو و غفران شود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا} صدق الله العظيم [الجن:18].
و کسانی که پروردگارشان را با دینی خالصانه خوانده‌اند در روز ملاقات با او و زمانی که پاداش پروردگار را می‌بینند می‌گویند:
{إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ (28)} صدق الله العظيم [الطور].
عزیزان من! چه کسی بیش از خدا نسبت به شما مهربان و رحیم است؟ آیا می‌دانید دلیل شرک آوردن بسیاری از مؤمنان چیست؟ عدم درک و فهم آیات مربوط به طلب استغفار. برای همین است که می‌بینید قبور انبیا و بندگان صالح خداوند را مسجد کرده و انبیا و صالحان را در حالی که در قبورشان هستند می‌خوانند تا از خدا بخواهند گناهانشان را بیامرزد! و به این ترتیب به پروردگار ارحم الراحمین خود شرک آورده‌اند. خداوند در روز قیامت به آنان می‌گوید رسولان و بندگان صالحش را به جای او صدا کنند؛ آیا به ایشان جواب می‌دهند؟ خداوند انبیا و رسولان و صالحانی که به آنان متوسل شده بودند را نشانشان می‌دهد؛ همان کسانی که به درگاهشان دعا می‌کردند که از خدا بخواهند گناهانشان را ببخشد؛ وقتی خداوند آنها را نشانشان می‌دهد؛ آنان را می‌شناسند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا رَأَى الَّذِينَ أَشْرَكُوا شُرَكَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ شُرَكَاؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُو مِن دُونِكَ فَأَلْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكَاذِبُونَ (86) وَأَلْقَوْا إِلَى اللَّهِ يَوْمَئِذٍ السَّلَمَ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (87)} صدق الله العظيم [النحل].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (18)} صدق الله العظيم [يونس].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ (28) فَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ (29) هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَّا أَسْلَفَتْ وَرُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (30)} صدق الله العظيم [يونس].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شُرَكَائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ} صدق الله العظيم [الكهف:52].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ (64)} صدق الله العظيم [القصص].
بلکه شرکایی که برای خدا قایل شده بودند خود را از دعای آنان تبری جسته و می‌گویند:
{وَقَالَ شُرَكَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ (28) فَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ (29)} صدق الله العظيم [يونس].
عزیزان من از خدا بترسید؛ این دلیل مشرک شدن مؤمنان نسبت به پروردگارشان است: به جای خدا به درگاه بندگان توسل کرده و از آنان می‌خواهند از درگاه خدا برایشان دعا کنند؛ سبحان الله العظیم! خداوند تعالی می‌فرماید:
{أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا (57)} صدق الله العظيم [الإسراء].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا (55) قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا (56) أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا (57) وَإِن مِّن قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا (58)} صدق الله العظيم [الإسراء].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ وَكَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا (54) وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا (55)} صدق الله العظيم [الكهف].
ای جماعت انصار پیشگام برگزیده؛ شایسته و سزاوار نیست مهدی منتظر به شما امر کند به جای دعا کردن در پیشگاه خدا، از او بخواهید از درگاه خداوند برایتان طلب استغفار کند. این شرک به خداوند است، مگر اینکه بدون اینکه شما از او درخواست کرده باشید، خودش برایتان دعا کند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ (19)} صدق الله العظيم [محمد].
آیا درست است که بگوییم: "ای ملایکه‌ی مقرب درگاه خداوند؛ برای ما دعا کنید تا خداوند ما را ببخشد و آیا اجازه داریم چنین دعایی را در تصدیق این فرموده خداوند تعالی بکنیم:
{تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (5)} صدق الله العظيم [الشورى].
و تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ (7)} صدق الله العظيم [غافر]؟
در جواب می‌گوییم: خیر جایز نیست. این شرک نسبت به خداوند بزرگ است. اگر ملایکه خداوند الرحمن بشنوند کسی می‌گوید ای ملایکه خداوند الرحمن؛ به درگاه خدا برای ما دعا کنید تا ما را ببخشد؛ دعا نمی‌کنند؛ بلکه می‌گویند: چطور برای کسی که به خدا شرک آورده دعا کنیم؟ ما در پیشگاه خدا به هیچ کار شما نمی‌آییم. اما ملایکه خداوند الرحمن اجازه دارند خودشان- بدون اینکه از آنها خواسته شده باشد- از خداوند برای مؤمنان طلب آمرزش کنند. ملایکه خداوند الرحمن جرأت نمی‌کنند برای کسی دعا کنند مگر کسانی که به درگاه خد انابه کرده و به هیچ وجه به خدا شرک نیاورده باشند. برای همین می‌گویند:
{رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ} صدق الله العظيم.
خداوندا ابو محمد الكعبي وابو بكر المغربي و تمام انصارم را در راه راست استوار نگاه دار و آنان را مورد مغفرت خود قرار ده همانا که تو غفور و رحیمی
وسلامٌ على المرسَلين، والحمد لله ربِّ العالمين .
أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني